ALOES DLA KONI

2020-07-16

Z 20 leczniczych gatunków aloesu w miąższu i soku składniki przeciwzapalne (sitosterol, kwas salicylowy, bradykinaza), bakteriobójcze, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe (fenole, kwas cynamonowy i chryzofanowy, lupeol, związki siarki), przeciwbólowe (kwas salicylowy, lupeol, mleczan magnezu). Znana jest z tego, że stymuluje układ odpornościowy, wzmacnia odporność. Zastosowanie aloesu to m.in. łagodzenie problemów skórnych (w tym zakażeń bakteryjnych), zapaleń i bolesności mięśni lub stawów. Wewnętrzne zastosowanie to problemy układu pokarmowego, alergie.

Składniki aloesu. Miąższ liści jest źródłem łatwo przyswajalnych aminokwasów i cennych składników czynnych. Polisacharydy (np acemannan) żelu buforują działanie kwasów i zasad, działają odtruwająco, pobudzają produkcję przeciwciał, fagocytozę, mitozę limfocytów. Glikoproteiny, np aloktyny, działają immunomodulująco, pobudzają wzrost liczby limfocytów. Enzymy: np bradykinaza, która hydrolizuje bradykininę, która jest mediatorem stanu zapalnego i odczynu alergicznego. Pochodne antracenu, czyli emodyny, są głównym składnikiem czynnym mleczka aloesowego, a w żelu aloesowym są w ilościach śladowych. Działają przeczyszczająco i przeciwbólowo oraz przeciwbakteryjnie, grzybobójczo i przeciwwirusowo. Miąższ aloesu zawiera dużo witamin (C, B1, B2, B3, B6, B9, biotynę, E, karoten) i składników mineralnych (sód, potas, wapń, magnez, fosfor, cynk, żelazo, mangan, miedź, kobalt, molibden). Makropierwiastki obecne są też w postaci związanej, np mleczanu magnezu, który hamuje enzym odpowiedzialny za powstawanie histaminy, i przeciwbakteryjnego mleczanu wapnia. Miąższ aloesu zawiera ok. 3% saponin (działanie ściągające, lekko odkażające; łagodzą podrażnienia błon śluzowych).[1, 3]

 

Liście aloesu są źródłem dwóch produktów o odmiennym składzie i zastosowaniu: – mleczka aloesowego (lateks aloesowy, wysuszone nosi nazwę alona, zawiera przeczyszczające antranoidy: aloina, barbaloina, emodyna) i żelu aloesowego z komórek miękiszu. [1, 2] Koniom nie podaje się przeczyszczającej alony.Stosuje się u nich z powodzeniem natomiast miąższ, sok aloesowy i żel z wnętrz liści.

 

Zastosowanie żelu z aloesu zewnętrznie jest szerokie: nakładamy go na rany, oparzenia, podrażnienia, skaleczenia, zapalenie wymienia (zmielonym żelem masować wymię 3 razy dziennie ale zmyć przed ssaniem przez źrebie). [2]. Żel aloesowy zawiera polisacharydy, które stymulują procesy obronne i naprawcze skóry. Mają na skórę wpływ ochronny, osłaniający, nawilżający. Działa na skórę odkażająco, grzybobójczo, bakteriobójczo, przeciwzapalnie. Łagodzi objawy alergii, egzemy. Maści z aloesem przyspieszają regenerację naskórka i ziarninowanie tkanki łącznej właściwej, gojenie ran, odmrożeń i oparzeń, łagodzą obrzęki i wysięki skórne, świąd, otarcia, podrażnienia, pieczenie, pomocne przy egzemach i zapaleniu skóry, po ugryzieniach i użądleniach owadów. Żel stymuluje syntezę kolagenu, elastyny i kwasu hialuronowego w skórze, pobudzają podziały komórek skóry i krążenie w naczyniach włosowatych. Aloes nawilża i wzmacnia też włosy, zapobiega wypadaniu, przyspiesza porost, likwiduje łupież. Okłady z aloesu działają przeciwbólowo i przeciwzapalnie przy chorobach stawów i zmęczeniu mięśni. [1]

 

Stosowanie wewnętrzne. Wewnętrznie żel z wnętrza liścia ma korzystne działanie na śluzówki u koni z wrzodami. Dawka doustna soku lub żelu to 30-60 ml 2-3 razy dziennie. [2]. Sok i miąższ reguluje metabolizm i stymuluje układ immunologiczny. Ma właściwości oczyszczające, bakteriobójcze, przeciwzapalne, przeciwbólowe. Korzystny wpływ miąższu aloesu na pracę jelit polega na likwidacji zaparć, poprawie perystaltyki, stymulacji usuwania toksyn i regulacji równowagi bakteryjnej jelita. Miąższ wspomaga leczenie zapaleń i wrzodów żołądka i jelit: łagodzi ból (działa przeciwzapalnie i buforuje soki trawienne), ułatwia trawienie (enzymy), działa przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybiczo (antrachinony, kwas salicylowy), przyspiesza gojenie owrzodzeń (saponiny, cynk, magnez). Jego wielocukry stymulują wzrost mikroflory probiotycznej. Miąższ aloesu jest przydatny także przy otyłości i cukrzycy, ponieważ: reguluje przemiany cukrów, poziom cukru we krwi i wydzielanie insuliny, dzięki zawartości wapnia, chromu i witamin grupy B w tym B6. [1]

Przeciwwskazania: nie stosujemy na głębokie rany - może spowolnić gojenie głębokich ran i miejsc po zabiegach. [2]


Tekst: Joanna Smulska

Źródła:

[1] Właściwości prozdrowotne aloesu zwyczajnego Aloe vera (L.) Webb. (Aloe barbadensis Mill.) E Cieślik, K. Turcza Post Fitoter 2015; (16)2: 117-124

[2] "Equine herbal and energetics" S. Small, A. Baldwin, 2016

[3] "Aloë barbadensis i Aloë capensis w medycynie oficjalnej" dr H. Różański, 2009

Polecane

pixel